Çocuk, anne ve babasını hissetmek ister…

Çocuk diyip geçmemeli, hafife alınmamalı, onlar küçük, çocuk anlamaz nasılsa dememeli… Çocuklar çok duyarlı, onlar her şeyin farkına varırlar, verdiğiniz sevgi kadar da anne ve babasına geri dönerler, aksi takdirde çocuk anne ve babadan uzaklaşarak içine kapanır. Yoğun geçen yaşamların korkulu rüyasıdır vakit bulamamak, ama çocuğunuz için vakit yaratın, eve ne kadar yorgun gelirseniz gelin onunla mutlak bir şeyler yapın, paylaşın ki çocuk sizin varlığınızdan haberdar olsun. Anne çalışmıyor ise evde günlük islerin peşinden koşar, islerini yaparken de çocuğuna odasına gitmesini söyler üstelik birde tembihte bulunur “Odanı dağıtma”diye…

Annenin isi baba eve gelene kadar sürer bu zaman zarfı içerisinde çocuk yalnızdır, baba eve gelir hem yorgun hem de açtır, yemek zamanıdır… Sofra da çocuğun az konuşması, düzgün yemek yemesi istenir… Çocuk sofrada da yalnızdır, baba sessizlik içinde yemek ister zaten gün içinde sesten yorulmuştur, anne, babaya bir şeyler anlatmak ister dolayısıyla çocuğun konuşarak onu bölmesini istemez… Yemek faslından sonra çocuk babasına yanaşmak ister ama baba şimdi de televizyon seyretmek isteyecektir bunun içinde çocuğu oynaması için odasına yollayacaktır.

Çocuğunuzu, evde de olsanız, çalışsanız da yalnız bırakmayın, onunla zaman geçirin, anlattıklarını dinleyin, sevginizi gösterin ki varlığınızdan haberdar olsunlar. Çocuk nihayetinde aldığı duygularla ve gördüklerinle yetişecektir, bugün çocuğun sizden beklediği ilgi ve sevgiyi ilerde sizin ondan bekleyeceğinizi unutmamanız gerekir. Çocuğunuz ilerde sizden aldığını, size verecektir…