Yıl 1963 Mahalli Lig'den Türkiye Ligi'ne geçeli 3-4 sene olmuş televizyon yok, üç büyüklerin maçları naklen sadece radyodan yayınlanıyor.
Maçları anlatanlar: Necati Karakaya, Orhan Ayhan ve Halit Kıvanç.
Radyonun karşısına oturmuş naklen yayın jenerik müziğinin ardından gelen “Haydi şimdi hep beraber Mithatpaşa Stadı'na gidiyoruz” anonsunu bekliyorum ve anlatımı muhteşem o üç kişiden biri “Merhaba sayın dinleyenler karşınızda ben Necati Karakaya” dedikten sonra hakemlerin adlarını her iki takımın kadrolarını söyledikten sonra maç başlıyor.
Öyle bir anlatım kabiliyetine sahiplerdi ki bu muhteşem adamlar küçük bir kutuya bakıp koskoca Mithatpaşa Stadı gözünüzün önünde canlanırdı, maçı tüm detaylarıyla adeta canlı izletirlerdi dinleyenlere…
Dün gece İtalya ile oynadığımız Milli Maç'ı anlattığını zanneden iki işgüzar, güya spor spikeri...
Yahu maç benim önümde oynanıyor görüyorum pozisyonları, siz ikiniz benim gördüğümü tekrar bana anlatıyorsunuz hem de 10 sn. susmadan…. Tabii susmak bilmediğiniz için belli bir süre sonra saçmalamak kaçınılmaz oluyor.
Milli Takım oyuncularına ikide bir “Bizim çocuklar” demekten de vazgeçin. Siz kendinizi Orhan Şeref Apak mı zannediyorsunuz yoksa Hakkı Yeten mi?
"İşte Uğurcan Çakır'ın İtalyanlara yerinize oturun dediği an" Levent Özçelik'in bir kalecinin yaptığı çok normal bir kurtarış için kurduğu cümlenin avamlığı kurtarıştan daha büyük…
Hele ki futbolun cilvesi bir pozisyonda yediğimiz golden sonra Erdoğan Arıkan'ın söylediği: "Merih kafana takma. Sen bu Milli Takım için bu vatan için çok güzel şeyler yaptın. Önemli olan vazgeçmemek, devam etmek..."
Dünyada hangi Milli Takım oyuncusu için meydan muharebesine gidiyormuş tadında cümle kuran spor spikeri vardır bilmiyorum ama sizin kadar avam ve gereksiz cümlelerin sahibi olan benzer birilerinin daha olduğunu zannetmiyorum.
Sacit ASLAN