Berrak hakkında her şey!

Oyuncu Ezgi Mola’yla Berrak Tüzünataç’ın arkadaşlıkları uzun yıllar öncesine dayanıyor. Birbirlerini oldukça iyi tanıyorlar. Sabahlara kadar dertleşmişlikleri de var, birlikte çok eğlenmişlikleri de... Yani pek konuşmayı sevmediği düşünülen Tüzünataç’a soru yöneltmek için Mola’dan daha iyisi olamaz. İkili, Tüzünataç’ın sette olmadığı bir gün, Mola yeni filminin çekimi için Kars’a hareket etmeden birkaç saat öncesinde buluşup kız kıza sohbete koyuldular. Ezgi Mola sordu, Tüzünataç cevapladı.

* Bir değişiklik yapıp en kötü yanını konuşarak başlayalım mı? Kendinle ilgili neyi sevmiyorsun?
Çok sabırsızım, o sabırsızlık bazen tahammülsüzlük yaratıyor bende. İçimde sürekli, ‘Haydi’ diyen bir ses var. Bu nedenle insanlar, beni çok sıkılganmışım gibi algılayabiliyor.

* Öyle anlaşılmasından rahatsız oluyor musun?
Benim hakkımda gerçekten fikir sahibi olmak isteyen insanlarla zaten daha fazla zaman harcayıp birbirimizi daha iyi tanıyoruz. Ama biliyorum ki önyargılı birine ağzımla kuş tutsam bile yaranamayacağım; o yüzden rahatsız olmuyorum.

* Peki ben senin çok izlediğini biliyorum... En çok neler izlerken keyif alıyorsun?
Hani mahallelerde meraklı teyzeler vardır ya o mahalle de neler olduğunu merak ederler, bendeki bu izleme durumu işte öyle bir şey. Ne çıkmış? Kim oynuyormuş? Sen onu izledin mi? Ben bunu izledim, gibi bir merakım var. Her şeyi izlemek, hep fikir sahibi olmak, hep bilmek istiyorum. Bazen sinemaya gidip bir filmden çıkıp başka bir filme gidiyorum. Bu hoşuma gidiyor. Bu aralar kültürel anlamda kendimden memnunum. (gülüyorlar ) Tabii bunu her zaman yapamıyoruz ama kar bende kültür yaptı.

* Çılgınlık limitin ne olabilir?
Aslında bu çok göreceli bir şey. Herhalde benimle ilgili çılgınlık olarak algılanabilecek şey hiç karar veremeyecekmişim gibi durup durup sonra aniden bir karar verip hemen onu uygulamam. Ama eğer çılgınlık olarak ekstrem sporları filan kastediyorsan yamaç paraşütü yapmışlığım da var.

“Tanıdığım ortamda rahatımdır”
* Çocukken de mi böyleydin? Sahi nasıl bir çocuktun?
Çocukluğumun uzun bir dönemi ailemin benden beklediği şeyleri yapmakla geçti. Takdir alan, basketbol oynayan, mesela klasik gitar dersi alan, iyi bir öğrenciydim. Ama bir noktada bunu kırdım. Hep ancak rahatlayınca kendini açabilen biriydim, hâlâ öyleyim. Bizim okulda her sene sınıflar karıştırılırdı. Okulun ilk günü eski sınıftan tanıdığım birine yapışırdım. Sonra alıştıkça, açılırdım. Bu utangaçlığın üstüne gitmeye çalışıyorum çünkü böyle bir iş yaparken utanma, çekinme gibi duyguları ezmek, eğitmek gerekiyor.

* Peki ya şimdi? Çekingenlik durumun nasıl?
Eğer herkesi çok iyi tanıdığım bir ortamdaysam rahatımdır. Ama o ortamlarda bile en yakın olduklarımın yanında durmayı tercih ederim. Çok kalabalık ve çok tanımadığım insanlarla dolu yerlerde kendimi rahat hissedemiyorum. Ama bu özellikle yaptığım bir şey değil, içgüdüsel bir durum. Ve gerçekten üzerinde çalışıyorum.

* Benim seni tanıdığım zamanla şimdiki halin arasında gerçekten çok fark var. Büyüdüğünü hissediyor musun?
Tabii ki. Bir yol aldığımı, yılların boşa geçmediğini düşünüyorum en azından. Şimdi biz seninle tam, kendimize bakmaya başladığımız, anlamaya başladığımız yaşlara geldik. 25 yaşına kadar hiçbir şeye bakmadan yaşıyorsun, sonra her şeyi görmeye başlıyorsun. Fiziksel konulara dikkat etmeyi geçtim, aslında içsel bir yolculuğa ve denetime başladığımız bir dönemdeyiz. Yani şimdi baktığımda daha önce ne kadar hafif ve farkında olmadan yaşıyormuşuz. Şimdi kendimizle ilgili çoook çalışmamız gereken bir dönemdeyiz.

* Peki işinin bir parçası sayılabilecek modaya nasıl bakıyorsun?
Zaten özel giyinmemi gerektirecek pek fazla yere gitmiyorum. Bu yüzden de öyle bir yere gideceğim zaman giyeceğim şey benim için önemli oluyor. Onun dışında yazları giyinmek daha zevkli bence. İlla ki mavi bir kolye alırım her yaz. Kışın hava soğuk olduğunda canım hiç bir şey istemiyor. Kat kat giyiniyoruz zaten özellikle bu karlı havalarda...

“Aşıkken sırıtarak dolaşıyorsun”

* Önsezilerine güveniyor musun?
Güveniyorum ama aklımın karışmasına bazen izin veriyorum. Sonra da genelde pişman oluyorum. Bazen fikir aldığım da oluyor. Sonra, “Neden şimdi onu dinledin” diyorum. Yani kime bir şey sorsan iyi niyetiyle fikrini beyan eder. Ve bu fikirler de bazen içindeki sesten seni uzaklaştırıyor. Ve birden, ‘Başkalarının sesi mi, benim sesim mi?’ gibi bir ikilem yaşıyorsun. Bu ara biraz, kimseye bir şey sormayayım dediğim bir dönemdeyim. Çünkü içimdeki sesi bastırıyor bazen ve ben içimdeki sesi tekrar çok net duymak istiyorum.

* Birine aşık olursan anlar mısın?
Anlayamaz olur musun canım. Aşık olduğunda zaten kafana meteor düşmüş gibi bir şey oluyor; kuşları sayıyorsun asap bozucu bir saadetle. O hepimizi çok mutlu eden bir durum. Kolay da bir durum olmadığı için öyle aşık olunca anlamamak mümkün değil. ne yapacağını bilemiyorsun. “Hayat çok güzel,” diyerek sırıtarak dolaşıyorsun.

* Son dizisinde yer almaktan keyif alıyor musun? Ben mesela acayip keyif alıyorum seni izlerken.
Oynadığım karakteri çok seviyorum.

* Keyif aldığın çok belli oluyor zaten...
Çok keyifli bir tecrübe. Kimi zaman, “Ne kadar benziyorsun Alev’e?” diye soruluyor. Sorunun cevabı şu: Alev’e benzesem dizi çekemem. Malum Alev disiplin problemi olan biri. Tabii ki her oynadığın karakterde senden bir şey var. Başka nasıl olabilir ki! “Aslında ben de böyleyim demek” şizofrenik bir durum. ‘Son’, çok mekanlı çok farklı dönemlerde geçen bir iş olduğu için özellikle ekip için çok yorucu, çok çalışılması gerekiyor çünkü ama bence özel bir iş çıktı ortaya bu yüzden değiyor yani bu yorgunluğa...

Berrak Tüzenataç: Ezgi, bu hayatımda en rahat konuştuğum röportajım oldu.
Ezgi Mola: Ben ise sorarken çok utandım çünkü bunların yüzde 80’ini biliyorum ve hissediyorum. Kendimi senin yerine koyup, ‘Acaba ileri mi gittim?’ diye sorguladım kendimi.

Röportajın tamamı InStyle dergisinin mart sayısında. Fotoğraf: Ayten Alpün

cadde.milliyet