Büşra Develi: "Benimki cahil cesaretiydi"

Harper's Bazaar Dergisi'nin Nisan sayısına kapak olan Develi, hakkında merak edilenleri anlattı.

Sosyal medyayla aran nasıl?

Çok nadir kullanıyorum. İki ihtimal var orada... Ya kendini apaçık ortaya koyman gerekiyor bir başarı yakalamak için ya da bir persona yaratıp, bunun üzerinden bir hayat aktarman gerekiyor. İkisi de bende yok. Ben sadece kendim olmayı biliyorum, bunu da sadece yakın çevremle paylaşıyorum. Bence ne olacak biliyor musun; şimdi eski zamanın magazinine bakarken şaşırıyoruz ya, ona dönecek. Bir illüzyonun içindeyiz orada ve her illüzyonun bir sonu var. Gerçek olmayan hiçbir şey uzun süre kalmaz insanın hayatında" şeklinde konuştu.

27 yaşındasın ve 6 yılda pek çok nitelikli işte yer aldın. Bugün durduğun yerden çocukken oyunculuğu kafana koyduğun yere baktığında nasıl bir Büşra görüyorsun?

Bunun böyle olacağını biliyordum. Nasıl olacağını bilmiyordum ama nitelikli bir şey yapmak istediğimi ve bunun için çaba harcamam gerektiğini biliyordum. O yüzden aslında hiçbir şey benim için sürpriz olmadı bu yolculukta. Hayatımdaki en büyük sürpriz, konservatuvarı kazanmamdı. O kadar büyük bir şok yaşadım ki, geçmişten o Büşra’ya baksam inanılmaz hissederdim, çünkü hiç ihtimal vermiyordum.

Oynadığın filmleri, dizileri gördüğümde, içimden 'Şanslı bir insanmış' diye düşündüm. Şanslı biri misin sence?

Yüzde yüz! Bence zaten herhangi bir başarının sadece insanın elinde olmasının imkanı yok. Sana kötülük yaptığını düşündüğün insanlar bile ilerleyen zamanda sana faydalı olabiliyor. Yani aslında hep birilerinin desteğiyle ilerliyorsun. Tabii ki kendin başarıyorsun bir şeyleri ama yolda elini tutan, düştüğünde destek olan bir sürü insan oluyor. Hayatına bir kere girip çıkmış ama o sayede bir kapının açıldığı insanlar mesela. Hani bir şeyin gerçekleşmesi gerekiyormuş ve evren senin önüne bu insanları çıkararak bir fırsat sunuyor gibi...

İçinde oyunculuk ateşinin ilk yanmaya başladığı zamana dönsen, o kız çocuğuna ne söylemek isterdin?

Ben küçük bir yerden geldim. Cesur olanları hayatın ödüllendirdiğini düşünüyorum. Bunu söylemek isterdim.

Risk almaktan korkmamak bu, değil mi?

Konservatuvar sınavına girdiğimde hayatımda bir tane oyun izlemiştim. Benimki cahil cesaretiydi. Oraya gittiğimde 3-4 senedir hazırlanan insanları gördüm. Ben cahil davrandım ama cesur da davrandım...

"Cahil cesareti” ağzımıza kötü bir şey gibi yapışmış ama asıl o gerekiyor galiba bazen.

Eh, genç cahildir, hayat cahilidir. İlla bilgiyle alakası yok ki, yapabileceğini düşünürsün ve yaparsın. Keşke “Kim ne der” şüphesini insanların kafasından çekip alabilsek. Olağanüstü başarılı insanlar var, sırf bu yüzden bir fanusun içinde yaşıyorlar.