Farklı 'gelin çiçeği' gelenekleri

• Tayland’da gelin ve damadın anneleri ‘puang malai’ adı verilen çiçek  kolyelerini çiftin boynuna asmak için mihraba doğru yürür; ortak yaşamlarında iyi talih getirsin diye.
• İsveç ve Danimarkalı gelinler, kıyafetlerinin içine, sarımsak, Frenk soğanı ve biberiye gibi güçlü kokusu olan bitkilerden keseler dikerler ve bunun iyi şans getireceğine inanırlar.
• Hindistan’da, damadın erkek kardeşi, seremonin sonunda çiftin üzerine çiçek yaprakları serper, onları kötülüklerden korumak için.
• Eski Yunan gelinleri genellikle sarmaşık taşırlardı gelin çiçeği olarak; kocalarına olan sonsuz aşklarını sembolize etmesi için.
• Eski Romalı gelinler sadakat ve doğurganlıklarını sembolize eden bitki demetleri taşırlardı ve bu demetlerin aynı zamanda kötü ruhları korkuttuğuna da inanırlardı.
• Viktorya döneminde, çiçeklerin anlamları ile büyülenen insanlar, gerçek aşkı temsil eden gülleri düğünler için popülerleştirdi.
• Yine Viktorya döneminde başlayan bir adet bugün şekil değiştirerek varlığını sürdürmekte. Gelin, kutlama alanını terk ederken en yakın arkadaşına, onu kötü ruhlardan korumak için buketini emanet ederdi. Şimdi rastgele havaya atılan buket bekar bayanlar arasındaevliliğe en yakın olanı belirliyor.
• Bir Yunan Ortodoks düğününde, gelin ve damat için portakal çiçeklerinden geleneksel  taçlar yapılırdı . Bu çiçekler beyaz olan rengi ve narinliği ile bekaret ve saflığı sembolize eder ve tatlı, hoş bir koku yayarlardı.
• Tudor İngilteresi’nde, gelinler gülsuyuna batırılmış kadife çiçekleri taşır ve daha sonra da afrodizyak etkisi olduklarını düşünerek bunları yerlerdi.
• Bir İtalyan geleneğine göre, gelin ve damadı taşıyacak olan arabanın ön kısmı çiçeklerle süsleniyor, mutlu bir evliliğe giden yolu sembolize ediyor.
• Orta Doğ’da, gelin çiçeklerine demette  acı bir bitki olan tarhun eşlik eder; evliliklerin tatlı zamanlar kadar acı olanlarda da süreceğine dair bir sembol olarak.
• Hindistan geleneğine göre, gelin de damat da çiçeklerden yapılmış bir taç takarlar.