İSKELE BABALARI

Mektep yok medrese yok, kalem bilmezler kâğıt tanımazlar. Türk halkının zaaflarından faydalanıp siyasi ve kırılgan sosyal yapısını yıllarca istismar ederek servet ve isim sahibi olmuş aklı kıt iskele babaları var bu ülkede.

Cehaletleri yüzünden zavallı olmuş bu tarz adamların yaşamları boyunca burunları boktan kurtulmaz.

Hayatlarını para kazanmak, önüne gelen kadınla düşüp kalkmak ve sahip olduğu paranın gücü ile herkesin kendilerine medyun-u şükran olmaları beklentisiyle yaşayıp arkalarında enkaz yığınları bırakarak göçüp giderler bu dünyadan.

Bu gibiler hayatları boyunca yaşadıkları felaketlerden zerre kadar ders almadıkları gibi kısa zaman içinde aynı hataları tekrar yapmayı şiar edinmiş canlılardır.

Doğdukları yörenin imkansızlıkları ile yoğrulmuş çocukluk yıllarında sahip oldukları aşağılık kompleksi, sonradan hasbelkader sahip oldukları şan, şöhret ve servet ile asla tedavi edilemez ölümcül bir hastalık gibi bütün vücutlarını sarmış, kişiliklerini, vicdani duygularını ve ruhlarını teslim almış, son nefeslerine kadar kemirmeye devam eder bu bitikleri…

İnsanları tahkir etmek en çok haz duydukları alışkanlıklarından olup özellikle tüm varlıklarını ve birçok zaman hayatlarını borçlu oldukları evlatlarını, alenen hakaret edip küçük düşürmek adeta uyuşturucu müptelası gibi bağımlılıktır bu iskele babalarında…

Şu bir gerçektir ki insanları açlık ve yoksulluk ile cezalandıran adaletsiz kararların sahibi olmuş insanların ölümü gerçekleştiğinde, o gece haksızlığa uğramış insanlar için üzüntü gecesi değil Şeb-i Arûs gecesi olmuştur ve olacaktır.

Sacit Aslan