Onunla beraber yiyin

Tek bir anne yok ki çocuğunun yeme içmesinden şikayet etmesin. “Bebeğim daha sağlıklı olsun” kaygısıyla onunla inatlaşan, yemeğe zorlayan ebeveynler, yaptıkları bu hatalı davranışlarla çocuklarını yemekten uzaklaştırdıklarının farkına bile varmıyorlar.  İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Öğretim Üyesi ve Sosyal Pediatri Derneği Başkanı Prof. Dr. Gülbin Gökçay, anne babaların çocukların beslenmesinde sık yaptıkları hatalar ve bunların yerini alması gereken davranış kalıplarıyla ilgili bilgi verdi.

Bebeklerin yeterli yiyip yemediklerini nasıl denetlemeli?
Aldıkları besinler konusunda tüm çocukların denetlenmeleri gerekir. Tek başına bırakılan küçük çocuklar yeterli beslenemez. 1- 2 yaş arasındaki çocuklar yavaş yer, etrafı batırır ve dikkatleri kolayca dağılır. Bu nedenle çocuğa beslenmesi için yeterli zaman tanınması önemlidir. Bu dönemde çocuklar günün bir öğününde çok iyi yerken, diğer öğününü geçiştirir. Genellikle iştahları da sınırlı olduğu için bir öğünde yeterli miktarda yiyemez. Bu nedenle üç ana, iki veya üç ara olmak üzere toplam 5- 6 öğüne ihtiyaç duyarlar.

Açlık - tokluk gelişimi hangi dönemde önem kazanır?
Açlık tokluk gelişimi en başından beri vardır. 1.5 -2 yaş civarındaki çocuğa “Acıktıysan ye, aç değilsen o zaman kalk” diye yaklaşmak lazım. Anne sütüyle beslenen çocuklarda annenin, çocuğun aç ya da tok olduğuyla ilgili yaklaşımı daha kolay oluyor. Çünkü anne şuna alışıyor; ‘memeden ayrıldığına göre doydu’. Ama biberonla beslenen bebekte bitirene kadar zorla çocuğu beslemek gibi bir yaklaşım var. “O tabaktakiler bitecek” gibi bir zorlama oluyor.

Pek çok anne oyunla ya da TV karşısında çocuğuna yemek yedirmeye çalışıyor.
Öncelikle çocuğun kendi kendini elle beslemesine izin vermek gerekiyor. Anneler çocuk boğulur diye korkuyor ama yedinci aydan itibaren yumuşak ekmek içi, haşlanmış, ezilmiş besinler çocuğa verilebilir. Bir de çocuğa yemekte eşlik etmek çok önemli. Tek başına yerken sorun çıkaran çocuk, annesiyle birlikte yerken sorun olmuyor. Kardeş, kuzen varsa onların da oturup yemeğe eşlik etmesi beslenme alışkanlığı kazanmasını sağlıyor.

Özellikle çalışan annelerin sorunu akşam öğünlerinde çocuklarını besleyememek.
Çalışan anneler vicdan azabı çekiyor ve çocuk bunu hissediyor. Dolayısıyla annesini karşısında tutup onunla oyun oynamaya başlıyor. Ama bakıcı varsa daha iyi yedirebiliyor. Anne işten gelmeden çocuğun beslenmesi de bir çözüm olabilir. Eğer anne eve geldiğinde çocuk yemek yememişse önce oyun oynayıp sonra beslenmeye geçilmesi daha rahat yemek yemesini sağlayabilir.