Yılmaz Özdil yazdı: "Telafisi imkansız duygu"

...

Taşımakta güçlük çektiğim duygu “pişmanlık”tı.

★

İş güce koştururken, fırsat yaratıp bir gün daha onlarla beraber olamadığım için, bir sofrada daha buluşamadığımız için, bir kadeh daha parlatamadığımız için, bu tatilde gitmeyeyim, öbür tatilde giderim artık diyerek, bir kez daha olsun sarılmayı ötelediğim için… Hiçbir yere giden oyuncak trenin, bizsiz de dönebileceğini unuttuğum için… Taşımakta güçlük çektiğim en ağır duygu, pişmanlıktı.

★

Yokluklarına çaresiz alışıyor insan.

Pişmanlığıma alışamadım.

★

Değerli gençler…

Telafisi imkansız pişmanlığın sahibidir bu satırların yazarı.

Canını ver, o saniyeyi geri alamıyorsun.

Baba rahmetliyse, anne vardır, o da yoksa akraba, komşu, arkadaş, sarılabileceğin, yaslanabileceğin bir omuz illa ki vardır.

Öbür bayrama erteleme.

Kapat yazıyı.

Hemen şimdi.

Git, o saniyeyi al kardeşim.

YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN BURAYA TIKLAYINIZ!